صحنه ها...

کارهایی که در زندگی انجام می دهیم، پشت صحنه‌ی هیچ فیلمی نیست.
همه‌ی صحنه‌ها همان برداشت نهایی است که قرار است به روی پرده بیاید و نمایش داده شود.
چیزی به نام "تـمـرین" وجود نــدارد.
"آنتونی رابینز"

تقوا...

وارﺩ ﺩﺍﺭﻭﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﻡ ﺭﺍﺗﺤﻮﯾﻞ ﺩﻫﻨﺪ .

ﻓﺮﺩﯼ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ ﺍﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ :
ﮐﺮﻡ ﺿﺪ ﺳﯿﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻦ؟

ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺁﻣﯿﺰ ﭘﺮﺳﯿﺪ:

 ﮐﺮﻡ ﺿﺪ ﺳﯿﻤﺎﻥ؟ ﺑﻠﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﯾﻢ .
ﮐﺮﻡ ﺿﺪ ﺗﯿﺮ ﺁﻫﻦ ﻭ ﺁﺟﺮ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﺣﺎﻻ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺸﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ
ﯾﺎ ﺧﺎﺭﺟﯽ؟
ﺍﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺧﺎﺭﺟﯿﺶ ﮔﺮﻭﻧﻪ ﻫﺎ


ﻣﺮﺩ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﺩﻭﺧﺖ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ :
ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮﻥ ﺷﺪﻡ ﺩﺳﺘﺎﻡ ﺯﺑﺮ ﺷﺪﻩ، ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺧﺘﺮﻣﻮ ﻧﺎﺯ ﮐﻨﻢ ??.
ﺍﮔﻪ ﺧﺎﺭﺟﯿﺶ ﺑﻬﺘﺮﻩ، ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺑﺪﻩ

ﻣﺘﺼﺪﯼ ﺩﺍﺭﻭﺧﺎﻧﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﺵ ﯾﺦ ﺯﺩ ..

ﭼــﻪ ﺣﻘﯿــﺮﻭﻛﻮﭼﮏ ﺍﺳــﺖ ﺁﻥ ﮐﺴــﯽ ﻛــﻪ ﺑــﻪ ﺧﻮﺩﻣﻐــﺮﻭﺭﺍﺳﺖ !
 ﭼــﺮﺍ ﻛـــﻪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧــﺪ ﺑﻌــﺪ ﺍﺯ ﺑــﺎﺯﯼ ﺷﻄﺮﻧــﺞ ، ﺷــــﺎﻩ ﻭ ﺳـﺮﺑــﺎﺯ ﻫـﻤــﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺟﻌﺒــﻪ ﻗــــﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧـــﺪ.
جایگاه شاه وگدا
دارا وندار قبراست
 تقواست که سرنوشت ساز است...
براے رسیدن به کبریا باید نه "کبر"داشت نه "ریا"....مواظب باشیم که " تقوا"  ، بایک  "تق"  ، "وا"  نرود....

لبخند... :)

لبخند ماجرای عجیبی دارد..!
اگر آن را به محبوبی هدیه نمایی؛
احساس آرامش می کند
اگر آن را به دشمنت تقدیم کنی؛
شرمنده وپشیمان خواهد شد
و اگر آن را به شخصی که نمی شناسی هدیه دهی؛
سخاوت پیشه کرده ای..!
پس لبخند بزن..زیرا لبخند تجلی خدا در توست..

لذت بردن از زندگی...

از چیزهای کوچک و کم اهمیت زندگی ات لذت ببر، چرا که زندگی از این قطعات کوچک تشکیل می شود
و لذت بردن از این چیزها پلی ست برای عبور …
اوشو

این همه لاف زن و مدعی اهل ظهور...

آیت الله محمد تقی بهجت همواره شعری را زیر لب زمزمه می کردند که کنجکاوی دیگران را بر می انگیخت.
متن این شعر به شرح زیر است:

این همه لاف زن و مدعی اهل ظهور
پس چرا یار نیامد که نثارش باشیم

سال ها منتظر سیصد و اندی مرد است
آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم

اگر آمد خبر رفتن ما را بدهید
به گمانم که بنا نیست کنارش باشیم

پ ن : واقعا شعر زیبا و قابل تأملی هستش...یه حقیقتی رو داره بیان میکنه که درکش خیلی سخته...خیلی سخت...

صبوری را از یاد نبریم...

مادربزرگ تعریف میکرد:
نمک، سنگ بود. برنجِ چلو را ساعتى با نمک‌سنگ می خواباندیم تا کم‌کم شورى بگیرد.
عکسِ یادگارىِ توى دوربین را هفته‌اى، ماهی به انتظار می نشستیم تا فیلم به آخر برسد و ظاهر شود.
قلک داشتیم؛ با سکه‌ها حرف می زدیم تا حسابِ اندوخته دست‌مان بیاید.
هر روز سر می زدیم به پست‌خانه، به جست و جوىِ خط و خبری عاشقانه، مگر که برسد.
«انتظار» معنا داشت.
دقایق «سرشار» بود.
هرچیزیک صبورى می خواست تاپیش بیاید.زمانش برسد.جا بیفتد.قوام بیاید…
"انتظار" قدردانمان ساخته بود .
♥صبوری را از یاد نبریم♥

دست سرنوشت...

دست سرنوشت را …

بـایـــــــد قطــــــــع ڪـــــــرد …

او دزد ” آرزوهـــــــاے ” مـن اســــــت …

پ ن : به اینکه توی همه کارها حکمتی هستش هیچ شکی ندارم...

معیار حق...

گاهی در توجیه کارهامون می گوییم:

اکثر مردم همین کار را می کنند...
ولی اگر به کلمه ی "اکثرالناس" در قرآن نگاه بکنیم می بینیم:
لایعلمون(نمی دانند)
لایشکرون (شکرگذاری نمی کنند)
لایومنون (ایمان نمی آورند)
و اگر کلمه ی "اکثرهم" را بنگریم:
فاسقون (فاسقند)
یجهلون (جهل می ورزند)
معرضون (روی برگردانند)
لایعقلون (اندیشه نمی کنند)
لایسمعون (نمی شنوند)

اما "بندگان صالح" از افراد
"قلیل و اندک" میباشند که خدای بلندمرتبه فرمود:
✔و قلیل من عبادی الشکور
(اندکی از بندگانم سپاسگزارند)
✔و ما آمن معه الا قلیل
(و همراه او جز عده ای قلیل ایمان نیاوردند)
✔ثلة من الاولین و قلیل من الآخرین
(گروه کثیری از امت های نخستین هستند

و گروه اندکی از امت آخرین)
"زیاد بودن" معیار حق بودن نیست...

انسان های بزرگ...

هیچگاه

کارهای کوچکی که برای دیگران انجام میدهید را

متوقف نکنید.


گاهی ،

آن کارهای کوچک ،

بزرگترین بخش قلب آنها را اشغال میکند

قلب های مهربان

دست های قلب های مهربان….
ای مهربانم !
تو باقلبت به من مهربانی هدیه می دهی !
آنهایی که مفهوم مهربانی را نمی فهمند ،عشق را در نگاه قلبت باید ببینند.
خوشا به خنده ساده ورضایتمدت.
تومعلم کوچک !
چقدر آروم وخوشحال و راضی.
هیچ گاه نا امید نمی شوی .
تو انسان‌شاکری .
چگونه شاکر بودن رابه من بیاموز .